A B C Ć D F G H I J K L Ł M N O P R S Ś T U W Z Ż
Inglot Jan
prof. dr inż. ur. 23.08.1906 r. w Albigowej (pow. łańcucki). Syn Tomasza i Doroty z d. Filar. Do czteroklasowej Szkoły Podstawowej w Albigowej uczęszcza w latach 1913 -1918. Po uzyskaniu dyplomu dojrzałości w 1926 r. w Gimnazjum im. H. Sienkiewicza w Łańcucie, wstąpił na Wydz. Chemiczny Politechniki Lwowskiej, gdzie studiował w latach 1926 - 1932. Egzamin dyplomowy zdał w 1932 r. i objął Katedrę Chemii Fizycznej Elektrochemii Uniwersytetu Jagiellońskiego gdzie pracował do 1937 r. Oprócz zajęć ze studentami prowadził badania na temat urządzeń i pomiarów zjawisk fizyko-chemicznych na granicy faz - powietrze-roztwór. Ze względu na skromne warunki materialne starszego asystenta U.J. przeniósł się w 1937 r. na stanowisko kierownika Centralnego Laboratorium Chemicznego Huty “SA” do Ostrowca Świętokrzyskiego. Pracował tam do 1944 r. zajmując się modernizacją i usprawnianiem metod analizy chemicznej surowców i produktów. Pod koniec 1944 r. przeniósł się do Krakowa i tam na terenie AGH pracował w Instytucie Żelaza i Stali. W 1945 r. został skierowany na Śląsk do Huty Batory, gdzie pracował do 1950 r. jako kierownik Centralnego Laboratorium Chemicznego. Tu opracował metodę produkcji nadsiarczanu amonu odczynnika do wykonywania analiz. W 1950 r. decyzją Dyrekcji Zjednoczenia Hutnictwa Żelaza i Stali został powołany do pracy w Biurze Projektów Przemysłu Hutniczego w Gliwicach do zorganizowania pracowni projektowania wytrawialni hutniczych. Pracował tam do 1962 r. W tym roku objął stanowisko kierownika Zakładu Chemii Analitycznej Instytutu Metalurgii Żelaza w Gliwicach, gdzie pracuje do przejścia na emeryturę w 1974 r. Pomimo przejścia na emeryturę pozostaje pracownikiem Instytutu do 1978 r. W okresie pracy w Instytucie Metalurgii Żelaza w 1962 r. zostaje mianowany samodzielnym pracownikiem naukowo-badawczym, a w 1968 r. Rada Państwa nadaje mu tytuł profesora nadzwyczajnego nauk technicznych. Autor wielu książek i artykułów. Poza działalnością naukową i zawodową pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Normalizacyjnej metod badań chemicznych (1946-1966), funkcję przewodniczącego Podkomisji Wzorców Analitycznych (1958–1964), przewodniczącego Komisji Analizy Metali Komitetu Chemii Analitycznej PAN (1964-1972). Za zasługi w pracy zawodowej naukowej został odznaczony w 1965 r. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Zmarł w sierpniu 1994 r. w Gliwicach i tam na Cmentarzu Komunalnym został pochowany.

Zarys Dziejów Wsi Albigowa (1384 - 1990), Praca pod redakcją T. Ulmana
Inglot Jan
mgr ur. 18.07.1908 r. w miejscowości Mechanicville stan New Jersey w USA. Syn Michał i Maria z d. Lew, którzy po kilku latach pracy zarobkowej wrócili do Polski. W 1921 r. ukończył Szkołę Podstawową w Albigowej. W 1929 r. ukończył Gimnazjum Realnego w Łańcucie i postanowił studiować na Politechnice Lwowskiej i został przyjęty na Wydz. Mechaniczny. W 1937 r. otrzymał na Politechnice Lwowskiej dyplom inżyniera mechanika, do którego po wojnie dodano tytuł magistra. W 1939 r. z chwilą wybuchu wojny został zmobilizowany do fabryki samolotów na Okęciu w Warszawie, ale fabryka została zbombardowana, wrócił do Albigowej. W dniu 5.10.1941 r. został wybrany przewod. Zarządu Spółdzielni Mleczarskiej w Albigowej, dokonał koniecznych zmian związanych z polepszeniem pracy. Bierze udział w tajnym nauczaniu. Po wkroczeniu w dniu 30 lipca 1944 r. wojsk radzieckich mleczarnia przestała pracować. Wyjechał do Krakowa i tam z ramienia Centrali Krakowskiej pracował jako wykładowca kursów samochodowych w Szczakowej, Wolbromiu i Miechowie. W sierpniu 1947 r. otrzymał propozycję pracy nauczyciela w Gimnazjum i Liceum Mechaniki Rolnej w Łańcucie. Od 1.IX. 1947r. uczył różnych przedmiotów zawodowych. Brał czynny udział w opracowaniu przez Departament Oświaty Rolniczej jednolitego planu nauczania i programów dla istniejących w tym czasie szkół mechaniki rolnej. Opracował programy do nauczanych przedmiotów, dokononał też recenzji podręczników. Od dnia 1.IX.1950 r. był zastępcą dyrektora d/s nauczania, a po dziesięciu latach dyrektorem Technikum Mechanizacji Rolnictwa. Szkoła w tym czasie zajmowała pierwsze miejsce w Polsce i reprezentowała wysoki poziom nauczania. Dużo czasu poświęcił na prace związane z budową nowego budynku szkoły. Gromadził wyposażenie sal lekcyjnych, organizował pracownie: chemiczną, fizyczną, rysunku technicznego i elektrotechniki. Pozyskał fundusze na zakup instrumentów muzycznych i stworzył zespół orkiestry dętej. W 1963 r. zlokalizowano w TMR-rze Punkt Konsultacyjny Zawodowego Studium Zaocznego na Wydziale Rolnym W.S.R. w Krakowie. Od 1964 r. pełnił również funkcję kierownika administracyjnego Punktu Konsultacyjnego. Po uzyskaniu potrzebnych funduszy rozpoczął w 1967 r. budowę nowych warsztatów szkolnych i budynków gospodarczych. W lutym 1968 r. został zwolniony z funkcji dyrektora bez podania przyczyn. Po 20 latach kierowania szkołą został nauczycielem i pracował do czasu otrzymania emerytury jako kierownik Ogniska Metodycznego Mechanizacji Rolnictwa. Z dniem 1.10.1973 r. przechodzi na emeryturę. W 1983 r. otrzymał “Złoty Krzyż Zasługi”. Zmarł 24.12.1993 r. i został pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Łańcucie.

Zarys Dziejów Wsi Albigowa (1384 - 1990), Praca pod redakcją T. Ulmana
Inglot Piotr
ur. 1.08.1912 r. w Albigowej (pow. łańcucki). Syn Michała i Marii z d. Lew. W r.1929 rozpoczął naukę i pracę w Zespołach Przysposobienia Rolniczego, gdzie jako przodownik przepracował 4 lata i odrobił 3 stopnie sprawności rolniczej Przysposobienia Rolniczego. W tym czasie brał udział w kursach rolniczo-hodowlanych i kulturalno - oświatowych. W latach 1933 - 1935 ukończył Korespondencyjny Kurs Rolniczy w Warszawie. W latach 1935-36 odbył służbę wojskową we Lwowie, gdzie ukończył Szkołę Podoficerską otrzymując stopień kaprala. Po ukończeniu służby wojskowej wrócił do Albigowej. W latach 1937-1938 pracował sezonowo w firmie “Polmin” przy budowie gazociągu. W czasie okupacji pracował na roli, ale już od grudnia 1939 r. należał do tajnej organizacji zbrojnej, do której werbował nowych członków, brał udział w akcjach i kolportażu tajnych czasopism. Po zakończeniu wojny w 1945 r. pracował w Śląskiej Izbie Rolniczej jako asystent kontroli użytkowości zwierząt gospodarskich w pow. rybnickim. W 1947 r. powrócił do Albigowej. Od września 1947 pracował w charakterze kierownika świetlicy Domu Społecznego w Albigowej. Od lipca 1948 do 31.12.1948 r. pracował w Powiatowym Zarządzie “S.Ch.” na stanowisku instruktora użytkowości hodowlanej. Od 1.01.1949 został przeniesiony łącznie z działem rolnym do PZ “SCH” do Starostwa Powiatowego w Łańcucie gdzie pracował do czerwca 1951 r. W tym czasie ukończył korespondencyjny kurs dla instruktorów rolnych zorganizowany przez Ministerstwo Rolnictwa i Reform Rolnych. Od 1.07.1951 do 31.05.1952 pracował u Pełnomocnika Ministerstwa Skupu w Łańcucie. Od 1.06.1952 r. został przeniesiony do PZGS ”SCh” w Łańcucie na stanowisko inspektora Organizacji i Techniki Handlu, gdzie pracował do 31.08.1976 r. tj. do przejścia na emeryturę. W końcowym okresie pracy pełnił funkcję prezesa d/s handlu. Równolegle z pracą zawodową wiele czasu poświęcał pracy społecznej w różnych organizacjach i instytucjach. Od 1927 r. aż do śmierci w 1983 r. należał do zespołu Teatralnego w Albigowej. Pierwszy raz na scenie wystąpił w 1928 r. w sztuce “X Pawilon”. Po wyzwoleniu objął funkcję kierownika i reżysera. Od 1945 r. teatr wystawił ponad 60 premier. Zmarł 10.06.1983 r. i został pochowany na cmentarzu w Albigowej.

Zarys Dziejów Wsi Albigowa (1384 - 1990), Praca pod redakcją T. Ulmana
Inglot Stefan
prof. dr hab. ur. 10.03.1902 r. w Albigowej (pow. łańcucki). Syn Tomasza i Doroty z d. Filar. Ukończył Gimnazjum Realne w Łańcucie w 1921 r., a następnie Wydział Filozoficzny Uniwersytetu im. Jana Kazimierza we Lwowie. Doktorat otrzymał za rozprawę pt. “Stosunki społeczno-gospodarcze w dobrach biskupstwa wrocławskiego w I połowie XVI w.” W r. 1932 otrzymał habilitację. Pracował najpierw jako asystent i adiunkt na Uniwersytecie Lwowskim oraz jako docent i profesor tytularny w Szkole Handlu Zagranicznego. Po wojnie w latach 1945-50 był profesorem na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Od 1946 r. był równocześnie profesorem, organizatorem i kierownikiem Katedry Historii Społecznej i Gospodarczej na Uniwersytecie Wrocławskim oraz wykładowcą w WSR i WSE we Wrocławiu. W 1950 r. przenosi się na stałe do Wrocławia, gdzie obok profesury Uniwersytetu Wrocławskiego pełnił funkcję dziekana Wydziału Filozoficzno-Historycznego od 1954-1958 i członka Senatu Uniwersytetu od 1954-1960 i 1962-1964. Od początku swej pracy naukowej był członkiem wielu organizacji i towarzystw naukowych. Trzykrotnie był sekretarzem generalnym ZG Polskiego Towarzystwa Historycznego, członkiem Towarzystwa Naukowego we Lwowie, a we Wrocławiu jednym z założycieli Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego oraz przewodniczącym Zarządu Wydziału Filozoficzno-Historycznego. W latach 1945-50 był członkiem Rady Naukowej dla zagadnień Ziem Odzyskanych oraz przewodniczącym Komisji Osadnictwa Wiejskiego Rady Naukowej. Był również współzałożycielem i członkiem Historycznego Instytutu Śląskiego w Opolu i Katowicach. W l. 1952-66 był wiceprezesem Towarzystwa Miłośników Historii we Wrocławiu, a od r. 1961 członkiem Komisji Koordynacji Badań nad historią wsi P.A.N., członkiem Rady Wychowania Spółdzielczego i Rady Naukowej Spółdzielczego Instytutu Badawczego w Warszawie oraz członkiem Rady Naukowej CRS “SCH”. Był przewodniczącym Rady Naukowej Polskiego Towarzystwa Historycznego w Przemyślu do 1974 r. Stale współpracował w organizowaniu życia swojej rodzinnej wsi Albigowej oraz regionu Łańcuckiego jako założyciel i członek Stowarzyszenia Przyjaciół Łańcuta i Ziemi Łańcuckiej. Był współorganizatorem Spółdzielni Wydawniczej “Wieś” oraz jej prezesem w latach 1938-39, 1945-1947 oraz w latach 1945-47 współredaktorem miesięcznika “Wieś i Państwo”. Do 1990 był współredaktorem Roczników Dziejów Społecznych i Gospodarczych w Poznaniu. Dorobek naukowy pozwala go zaliczyć do grona wybitnych historyków społeczno-gospodarczych w skali Europy. Ogółem bibliografia obejmuje ponad 400 pozycji, a wśród nich wielkie syntezy dziejów społeczno-gospodarczych, monografie, rozprawy, artykuły, studia medyczne, biogramy, referaty, recenzje. Otrzymał wiele nagród, wyróżnień i odznaczeń, a wśród nich: Krzyż Walecznych, Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami oraz Order Sztandary Pracy II klasy. W 50-lecie pracy naukowej Uniwersytet Wrocławski za zasługi dla nauki polskiej i europejskiej przyznaje prof. Inglotowi najwyższe wyróżnienie naukowe tytuł: DOKTORA HONORIS CAUSA. Zmarł w wieku 92 lat we Wrocławiu w dniu 17 stycznia 1994 r. i tam został pochowany.

Zarys Dziejów Wsi Albigowa (1384 - 1990), Praca pod redakcją T. Ulmana
Inglot Tadeusz
ur. 24.01.1914 r. w Albigowej (pow. łańcucki). Syn Antoniego i Katarzyny. Szkołę Podstawową w Albigowej kończy w 1929 r. Jednak dalsza nauka nie mogła dojść do skutku ze względu na brak środków pieniężnych. Dla zdobycia środków finansowych podejmuje również dodatkowe prace w ekipie budowlanej zajmując się obróbką drewna. Od 1933 roku przez kilkanaście lat pracuje na poczcie w Albigowej jako listonosz obsługując rozległy teren wsi i jej przysiółków. W okresie okupacji w 1942 r. bierze udział w nieudanej akcji ukrycia dzwonów przed ich wywózką do III Rzeszy. W latach 1947 - 1948 pracował jako przewodniczący Komitetu Elektryfikacji Wsi, a później w latach 1957-1958, 1965-1968 jako członek Komitetów: Budowy Wodociągów, Budowy Domu Kultury, Gazyfikacji Wsi i Komitetu Parafialnego. Brał też czynny udział w pracach Rady Nadzorczej Spółdzielni Mleczarskiej, Związku Kółek i Organizacji Rolniczych w Łańcucie i był wielokrotnym radnym Powiatowej Rady Narodowej w Łańcucie i Gminnej Rady Narodowej. Uważał pracę społeczną za swoje życiowe powołanie. Zawsze miał na uwadze w pierwszej kolejności interesy środowiska w których żył i pracował. Działając społecznie stykał się z ludźmi zaangażowanymi w sprawy lokalne, regionalne a nawet krajowe będąc zaproszonym jako rolnik-producent do prac w Krajowej Radzie Zrzeszenia Producentów Trzody Chlewnej w Warszawie. Był przeciwny wszystkiemu co opóźnia postęp społeczny i potrzebę gruntownych zmian. Miał też świadomość występowania wielu zagrożeń. Przez swoją pracę i poświęcenie stał się żywym przykładem współodpowiedzialności za rozwój wsi i jej dalszy los. Za pracę społeczną otrzymał odznaczenia państwowe: - Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, - Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, - Złoty Krzyż Zasługi. Zmarł 27.10.1996 r. i został pochowany na cmentarzu parafialnym w Albigowej.

Zarys Dziejów Wsi Albigowa (1384 - 1990), Praca pod redakcją T. Ulmana
Inglot Wincenty
ur. 09.09.1889 r. w Albigowej (pow. łańcucki). Syn Walentego i Wiktorii. W 1903 r. ukończył Gimnazjum w Łańcucie. Maturę zdał w I Gimnazjum w Rzeszowie w 1921 r. Studiował prawo na uniwersytetach w Krakowie i Lwowie. Ukończył roczny kurs w Akademii Handlowej. W l. 1909–1910 należał do „Zarzewia”, w 1911 r. był członkiem „Promienia”, a od 1912 r. – Związku Strzeleckiego i Drużyn Bartoszowych w Rzeszowie. W l. 1909–1912 organizował chóry i teatry włościańskie w Albigowej, Wysokiej i Strażowie. Od 1912 r. służył w 90. pułku piechoty armii austriackiej w Jarosławiu, został zwolniony z powodu krótkowzroczności i przydzielony do pospolitego ruszenia. W l. 1915–1918 ponownie służył w armii austriackiej, ja-ko oficer w kadrze 34. pułku strzelców, walczył w Czarnogórze i Albanii. W grudniu 1918 r. powrócił do Polski i wstąpił do WP, służył na stacji zbornej oficerów w Krakowie, zwolniony z wojska w lutym 1919 r. z powodu stanu zdrowia (podczas wojny nabawił się malarii). Od 1920 r. pracował jako urzęd-nik przy Okręgowej Komendzie Policji Państwowej w Krakowie, w l. 1921–1929 – jako dyrektor składnicy Kółek Rolniczych w Łańcucie. W l. 1929–1935 był dyrektorem spółdzielni „Włościanin” w Leżajsku. Od 1935 (1938 ?) roku był wójtem gminy Łańcut-wieś. Był właścicielem sławnej w okresie międzywojennym restauracji przy pl. Wolności w Łańcucie. Działał w okręgowym Towarzystwie Rolniczym (od 1923 r. był członkiem zarządu w Łańcucie), Towarzystwie Szkół Ludowych, Lidze Morskiej i Kolonialnej, był członkiem komisji rolniczej przy Wydziale Powiatowym. W wyborach parlamentarnych w 1935 r. został wybrany posłem na Sejm IV kadencji (1935-1938) 21 569 głosami z listy państwowej z okręgu nr 79, obejmującego powiaty: łańcucki, przeworski, niżański i tarnobrzeski. W kadencji tej pracował w komisjach: administracyjno-samorządowej i przemysłowo-handlowej. W lipcu 1938 r. został wybrany do specjalnej komisji ds. cen artykułów rolniczych. Był członkiem OZN Okręgu Lwowskiego. W styczniu 1938 r. ukazał się we Lwowie pierwszy numer miesięcznika „Wieś i Państwo. Zmarł 10.06.1960 r. w Warszawie.

Bioprac. J. Rzepka wg Blioteka sejmowa – Parlamentarzyści RP
Inglot Tadeusz Paweł
prof. dr hab. ur. 15.01.1949 r. w Łańcucie. Syn Jana i Julii z d. Ulman. Mieszkał w Albigowej. W 1966 r. ukończy l LO im. H. Sienkiewicza w Łańcucie. W l. 1966-1971 studiował na Wydziale Elektroniki Politechniki Wrocławskiej, otrzymując dyplom magistra inżyniera elektroniki. Od 1971 r. pracuje jako nauczyciel akademicki w Instytucie Matematyki i Informatyki Politechniki Wrocławskiej, przechodząc tam wszystkie szczeble kariery naukowej. W 1977 r. uzyska l stopień doktora nauk matematycznych na podstawie rozprawy "Miary gaussowskie i zasada niezmienniczości w przestrzeniach liniowych". W 2000 r. habilitował się na Wydziale Podstawowych Problemów Techniki Politechniki Wrocławskiej, a w 2009 r. otrzymał tytuł naukowy profesora. W l. 1999-2008 pracował równolegle w Instytucie Matematycznym Polskiej Akademii Nauk. Opublikował kilkadziesiąt prac naukowych z teorii prawdopodobieństwa i metod asymptotycznych statystyki matematycznej. Najważniejsze uzyskane wyniki dotyczą optymalności adaptacyjnych testów zgodności oraz twierdzeń o umiarkowanych odchyleniach. Jest autorem dwóch zbiorów zadań wydanych przez Oficynę Wydawniczą Politechniki Wrocławskiej. Pełnił różne funkcje w jednostkach macierzystej uczelni m. in. kierowa l Korespondencyjnym Kursem z Matematyki przeznaczonym dla kan-dydatów na wyższe uczelnie oraz maturzystów.

oprac. J. Rzepka wg Auto biogramu profesora.
Inglot - Ulman Elżbieta
z d. Inglot, lek. med. ur. 15.10.1944 r. w Albigowej. Córka Jana i Marii z d. Kuźniar. Pediatra ze specjalizacją II stopnia. Absolwentka Akademii Medycznej w Łodzi. Od 1971 r. pracuje jako lekarz pediatra, od 1979 r. na Oddziale Dziecięcym Szpitala Rejonowego w Łańcucie, następnie prowadziła indywidualną, specjalistyczną praktykę lekarską na kontrakcie z Narodowym Funduszem Zdrowia jako lekarz Podstawowej Opieki Zdrowotnej. Radna Sejmiku Województwa Podkarpackiego I kadencji (1998-2002), przewodniczyła Komisji Zdrowia Polityki Prorodzinnej i Społecznej oraz była Wiceprzewodniczącą Komisji Edukacji. Przedstawicielka samorządu w Radzie Społecznej Szpitala Wojewódzkiego Nr 2 w Rzeszowie i Radzie Społecznej Wojewódzkiej Przychodni Specjalistycznej w Rzeszowie. Radna Powiatu Łańcuckiego w latach 2002-2006 oraz Członek Rady Społecznej przy SP ZOZ w Łańcucie. Zajęła pierwsze miejsce w drugiej edycji plebiscytu ESKULAP 2001 na najlepszego lekarza rodzinnego - lekarza pierwszego kontaktu. Pracuje społecznie w poradnictwie rodzinnym i Szkole Rodzenia w Łańcucie. Inicjatorka obchodów Światowego Dnia Chorego w Albigowej. Członek Zarządu Parafialnego Akcji Katolickiej Oddziału w Albigowej.Za działalność społeczną w 2005 r. została wyróżniona Złotym Krzyżem Zasługi przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Odznaczona „Medalem Zasłużony dla Powiatu Łańcuckiego”. Mieszka w Albigowej.

opr. R. Kochman