Renowacja, konserwacja oraz izolacja fundamentów zabytkowego kościoła pw. Św. Stanisława Biskupa w Łańcucie

W dniu 17 marca 2025 roku Parafia Rzymskokatolicka św. Stanisława Biskupa w Łańcucie podpisała umowę z firmą FHU Maciej Bąk z Medyki na wykonanie prac konserwatorskich i robót budowlanych w ramach projektu pn.: „Renowacja, konserwacja oraz izolacja fundamentów zabytkowego kościoła pw. Św. Stanisława Biskupa w Łańcucie”.

Zakres planowanych prac obejmuje:

1) Opracowanie kompletnej dokumentacji projektowo-kosztorysowej wraz z niezbędnymi uzgodnieniami, opiniami oraz uzyskaniem prawomocnej decyzji Podkarpackiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków i decyzji pozwolenia na budowę;

2) Zabezpieczenie podziemnych części budynku kościoła przed działaniem wilgoci i wody z gruntu. Roboty będą wykonywane po stronie południowej kościoła od wieży do wejścia do krypt oraz po stronie północnej – od transeptu do wejścia do krypt;

3) Odprowadzenie wody z drenażu;

4) Renowację tynków wewnętrznych ścian krucht;

5) Zapewnienie nadzoru archeologicznego nad wykonywanymi pracami wraz z uzyskaniem odrębnego pozwolenia konserwatorskiego.

Łączna wartość inwestycji wynosi 1 320 624,30 zł brutto, z czego dotację stanowi 1 200 000,00 zł, tj.  dotacja pochodząca Rządowego Program Odbudowy Zabytków w wysokości 1 176 000,00, oraz z budżetu Powiatu Łańcuckiego w wysokości 24 000,00 zł. Umowa dotacji na ww. inwestycję została podpisana w dniu 24 lutego dotacji pomiędzy Powiatem Łańcuckim a Parafią.

Prace będą prowadzone do września 2026 r.

Inwestycja ma na celu poprawę stanu zachowania masy zabytkowej kościoła pw. Św. Stanisława Biskupa w Łańcucie, który jest ważnym obiektem kultu religijnego oraz znaczącym obiektem na mapie turystycznej regionu. Kościół stanowi obok Muzeum-Zamku dominantę Łańcuta nierozerwalnie związaną z historią miasta.

Kościół jako obiekt murowany wybudowano w XV wieku, w latach 1896-1900 przeprowadzono gruntowną przebudowę z wykorzystaniem istniejących dawnych murów i nadano świątyni ostateczną i obecną formę architektoniczną. Kościół w obecnej postaci jest połączeniem dwóch części: pierwszej – starszej, obejmującej nawę główną pochodzącą z XV w. i naw bocznych z 1730 r. oraz nowszą, tworzącą poprzeczne ramię kościoła zamknięte z obu stron kaplicami wraz z prezbiterium z lat 1896-1900.