Zanurzeni w historii

12-10-2017

Łańcut jest znaczącą atrakcją turystyczną w skali Europy dzięki obecności jednego z najpiękniejszych w kraju kompleksu parkowo – pałacowego. Na ponad 30-hektarowej powierzchni znajdują się: rezydencja magnacka z autentycznymi wnętrzami, unikatowa kolekcja powozów, Oranżeria, Zameczek Romantyczny. W posiadaniu łańcuckiego muzeum znajduje się również największy w Polsce zbiór ikon z XV – XX w.

Innymi z atrakcji miasta godnymi odwiedzenia są : Łańcucka Fara z cudami słynącym obrazem Matki Bożej Szkaplerznej, dawny kościół i klasztor OO. Dominikanów, barokowa synagoga z autentyczną bimą, w której znajduje się obecnie muzeum judaików. Po zwiedzeniu parku koniecznie trzeba zapuścić się w urokliwe uliczki najstarszej części Łańcuta. Można tu podziwiać piękne wille mieszczańskie, z XIX w., gdyż większość wcześniejszej zabudowy spłonęła w wielkim pożarze z 1820 r. oraz liczne budynki użyteczności publicznej powstałe w latach Ordynacji Potockich. Koniecznie trzeba odwiedzić Muzeum Miasta i regionu w budynku dawnego Kasyna Urzędniczego, gdzie znajduje się ekspozycja poświęcona 10 pułkowi Strzelców Konnych,

Równie bogaty w zabytki kultury materialnej jest cały powiat łańcucki. Na terenie powiatu znajdują się pozostałości Ordynacji Łańcuckiej, bądź to w postaci budowli, bądź obszarów parkowych. Na terenie gminy Markowa godny zwiedzenia jest skansen. Znajduje się tutaj zabytkowa zagroda, będąca przykładem unikatowego budownictwa przysłupowego. W każdym jej zakątku zobaczą Państwo część historii naszych przodków. Te zaklęte w drewnie wspomnienia ożywają wraz z przekroczeniem drewnianego progu chłopskiej chałupy. Od tego momentu będziecie doświadczać historii wieloma zmysłami. Poczujecie zapach słomianej strzechy, waszym oczom ukażą się pomieszczenia, narzędzia, sprzęty domowe i gospodarskie te same, co na przełomie XIX i XX wieku, w końcu, aby dopełnić uczty zmysłów spróbujecie kawałek ciemnego chleba, który tak jak przed laty pieczony jest przez markowskie gospodynie – jak mówią opiekunowie skansenu. W pierwszą niedzielę lipca każdego roku  Towarzystwo Przyjaciół Markowej zaprasza na pokaz ginących zawodów oraz degustacje potraw regionalnych Będąc w Markowej koniecznie trzeba odwiedzić Muzeum Polaków Ratujących Żydów w czasie II wojny światowej im. Rodziny Ulmów.

Gmina Łańcut poszczycić się może licznymi kapliczkami przydrożnymi oraz pojedynczymi budynkami z przełomu XIX i XX w. Godne zwiedzenia są drewniany kościół filialny pw. św. Sebastiana z XVII wiecznym wystrojem w Kosinie, a także XVI w. architektura i wystrój dawnego kościoła parafialnego pw. Jana Chrzciciela w Soninie.

Większość zabytków w gminie Białobrzegi pochodzi z XIX i początku XX w. Są to głównie pozostałości zespołu dworskiego w Białobrzegach, usytuowane w zabytkowym parku. Można też spotkać stare zagrody i kapliczki rozsiane na obszarze całej gminy.

Najstarszą osadą w gminie Czarna jest Krzemienica, o której wiadomo, że istniała już w XIV w. Znajduje się tu zabytkowy kościół pw. św. Jakuba Starszego z 1754 r., tworzący wraz z dzwonnicą unikatowy zespół drewnianego budownictwa sakralnego. We wsi Dąbrówki podziwiać można wiele zabytkowych obiektów pozostałych po Ordynacji Łańcuckiej. Należą do nich dworki z pięknymi portykami, zabytkowa suszarnia nasion, kapliczka i figura przydrożna św. Józefa. We wsi Medynia Głogowska znajduje się zagroda garncarska oraz Galeria Rzeźby Ceramicznej Władysławy Prucnal. Tutaj też corocznie w drugą niedzielę lipca odbywają się Jarmarki Garncarski, w czasie których można spróbować toczyć dzbanek czy spróbować regionalnych potraw.

Niedaleko wsi Wydrze w gminie Rakszawa zlokalizowany jest modrzewiowy pałacyk myśliwski w Julinie. Pochodzi on z 1880 r. Natomiast we wsi Żołynia spotkać można budynki z przełomu XIX i XX w., warto odwiedzić kościół parafialny z pięknymi neogotyckimi ołtarzami, w których znajdują się relikwie patrona świątyni – św. Jana Kantego. Na terenie gminy można spotkać zabytkowe kapliczki, krzyże przydrożne i figury. We wsi Brzóza Stadnicka zachowały się jeszcze chałupy o budowie zrębowej powstałe w II poł. XIX w. oraz zabytkowy spichlerz będący pozostałością po Ordynacji