Zmarł Jerzy Piastowski, jeden z ostatnich żołnierzy AK Obwodu Łańcut

01-05-2021

  W dniu 22 kwietnia 2021 r. w Katowicach w wieku 95 lat zmarł Jerzy Piastowski ps. „Łazik”, „Azymut”, „Tama”. Podczas okupacji używał fałszywych nazwisk: Guzek, Pełczyński, Kurkowski, Piastowski (ostatnie nazwisko okupacyjne przyjął już po wojnie i używał do śmierci). Jako autor książek i publikacji o tematyce wojennej znany był jako ppor. rez. Jerzy Pelc-Piastowski. Był on jednym z ostatnich żołnierzy Armii Krajowej Obwodu Łańcut.

  Jerzy był synem Józefa i Marii Pelców, urodził się 28 lipca 1927 r. w Rawiczu. Ojciec w stopniu majora Wojska Polskiego dowodził I batalionem 74. Górnośląskiego pułku piechoty i poległ w czasie kampanii wrześniowej 1939 r. pod Ciepielowem.

  W okresie niemieckiej okupacji Jerzy Pelc początkowo był uczestnikiem konspiracji młodzieżowej w Łukowie na Podlasiu. Poszukiwany przez gestapo w 1943 r. schronił się u rodziny mieszkającej w Łańcucie, gdzie ukrywał się do lata 1944 r.

  Zaangażowany żołnierz Armii Krajowej, działał w oddziale dywersyjnym Józefa Lenara ps. „Piłka”. Brał udział w wielu kluczowych akcjach łańcuckiego podziemia: wielokrotnym pozyskiwaniu broni i zaopatrzenia wojskowego z niemieckich transportów kolejowych, ubezpieczaniu lotniczego zrzutu alianckiego w Rakszawie, ataku na niemiecką przeprawę promową w Starym Mieście koło Leżajska. W czerwcu 1944 r. w składzie oddziału partyzanckiego „Włodzimierz” walczył w lasach w rejonie Brzyskiej Woli i Kuryłówki na Zasaniu.

  Po wkroczeniu Armii Czerwonej członek konspiracji poakowskiej w oddziale kpt. Wacława Rejmaka „Ostoi”. Aresztowany 19 sierpnia 1945 r. pod Puławami przez Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego (UB). Wyrokiem Wojskowego Sądu Okręgowego w Lublinie z 29 września 1945 r. skazany na karę 6 lat więzienia oraz 3 lata utraty praw publicznych i obywatelskich praw honorowych. Od 7 marca 1946 r. przebywał w więzieniu we Wronkach, gdzie został ciężko ranny podczas transportu do tej miejscowości. Od 5 lipca 1946 r. na półrocznej przerwie w odbywaniu kary, ostatecznie zwolniony 1 stycznia 1947 r. po wejściu w życie amnestii.

  Absolwent Wydziału Filozoficzno-Historycznego Uniwersytetu Jagiellońskiego w Kakowie, historyk, dziennikarz, publicysta, autor lub współautor licznych opracowań, artykułów i reportaży historycznych. Wśród książek napisanych w oparciu o własne konspiracyjne wspomnienia z lat 1943-1944 są: „Z akowskich wspomnień - obwód Łańcut” tom I (wydanie 2016), „Obwód AK Łańcut” tom II i III (wydane w 2016 i 2018). Ponadto drukiem ukazały się takie jego książki jak: „W poszukiwaniu zwycięstwa”, „Nasza jest noc”, „Zagłada Batalionu”, „Był wrzesień 1939 r.”, „Grobowiec wspomnień”, „Meldunki generała Boruty”, „Płonące horyzonty Września” i „Uwaga nadchodzą”. Wraz z Andrzejem Koniecznym był współautorem książek: „Granica w ogniu” i „Wisła ruszyła o świcie”.

  Odznaczony Virtuti Militari i Krzyżem Walecznych oraz innymi odznaczeniami. Mieszkał w Katowicach. W ostatnich latach „Łazik” udzielił szeregu wywiadów dla dra Andrzeja Borcza, autora wydanej w 2020 r. przez IPN monografii pt.: „Obwód Łańcut SZP-ZWZ-AK w latach 1939-1945”, które były bardzo pomocne i inspirujące do dalszych badań naukowych.

  Msza święta pogrzebowa odbyła się 30 kwietnia 2021 o godz. 10.00 w Bazylice św. Ludwika Króla i Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Katowicach-Ligocie.
Opracował Robert Kochman na podstawie informacji biograficznych Andrzeja Borcza oraz Instytutu Pamięci Narodowej.